Την περασμένη Πέμπτη, στην συνάντηση των μελών της Δικαστικής Επιτροπής των ΗΠΑ, συζητήθηκε μια καινούρια μεταρρύθμιση όσον αναφορά στα πνευματικά δικαιώματα.
 
Αυτό θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο SOPA (Stop Online Piracy Act) που είχε αναστατώσει την παγκόσμια κοινότητα δύο χρόνια νωρίτερα.
 
Το SOPA κατατέθηκε στην αρχή ως μια λύση ενάντια στην πειρατεία στο Ιnternet. Εκτός από αυτό όμως έδινε την δυνατότητα στους κάτοχους των πνευματικών δικαιωμάτων να έχουν τον πλήρη έλεγχο πάνω στο τι δημοσιευόταν Ιnternet, να διαγράφουν posts αλλά και να θέτουν ολόκληρα site εκτός λειτουργίας.
 
Η παγκόσμια κοινότητα και φορείς από όλο τον κόσμο αντιτάχθηκαν στη λογοκρισία  που ήταν έτοιμη να ασκηθεί. Πολλά μεγάλα sites, όπως το Wikipedia, το Reddit και το Twitter σταμάτησαν την λειτουργία τους για ένα χρονικό διάστημα ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο.
 
Το τέλος του SOPA ήρθε λίγο αργότερα, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι δε θα στηρίξει το νομοσχέδιο. Αν και  πολλές μορφές του έχουν κάνει την εμφάνιση τους από τότε, καμία δε κατάφερε να βρει την υποστήριξη που χρειάζονταν ώστε να ψηφιστεί.
 
Αυτή τη φορά συζητάνε για μια εθελοντική δέσμευση ορισμένων φορέων, όπως διαφημιστές και ISPs, με τους κάτοχους των πνευματικών δικαιωμάτων. Μπορεί να μην ακούγεται και τόσο τραγικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το SOPA.
 
Οι φορείς αυτοί, θα μπορούν να επιβάλουν από μονοί τους λογοκρισία, χωρίς να υπάγονται απαραίτητα σε νομοθεσία που θα τους το επιτρέπει.
 
Μπορεί το SOPA σαν νομοσχέδιο να είχε παγώσει, αλλά οι ομάδες προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων εξακολουθούν να αγωνίζονται, και με κινήσεις σαν και αυτή έρχονται όλο και πιο κοντά στη μείωση της ελευθερίας έκφρασης στο Ιnternet.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ο Swartz αγόρασε ένα laptop τον Σεπτέμβριο του 2010 και έτρεξε έναν παράνομο κώδικα για να κατεβάσει όσο το δυνατόν περισσότερα άρθρα από τη βιβλιοθήκη JSTOR (τεράστιος κατάλογος επιστημονικών περιοδικών, άρθρων, papers κλπ.), φυσικά με ψεύτικο όνομα.

Όταν το JSTOR ανακάλυψε το script, μπλόκαρε τη συγκεκριμένη IP και ο Swartz αγόρασε δεύτερο laptop για να κάνει την ίδια διαδικασία. Για ακόμα μία φορά ανακαλύφθηκε το script και το JSTOR αναγκάστηκε να μπλοκάρει όλες τις διευθύνσεις IP του MIT campus.

Μετά από λίγες εβδομάδες, άρθηκε το μπλοκάρισμα των IPs, αλλά ο Swartz κατηγορήθηκε ότι έστησε ένα ολόκληρο δίκτυο σε μια ντουλάπα συντήρησης του MIT με κρυμμένο υπολογιστή και σκληρούς δίσκους ώστε να συνεχίσει να κατεβάζει παράνομα χιλιάδες άρθρα.

Η προτεινόμενη ποινή του εισαγγελέα ήταν 35 χρόνια (!) κάθειρξη για υποκλοπή πληροφορίων και καταστροφή προστατευόμενου υπολογιστή, παρά το γεγονός ότι το JSTOR είχε αποσύρει ήδη την αγωγή εναντίον του και μάλιστα στήριξε τον Aaron στον δικαστικό αγώνα!

Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τους λόγους που οδήγησαν τον Swartz στην αυτοκτονία, αλλά οι γονείς του κατηγορούν ευθέως τόσο το σύστημα δικαιοσύνης και τους εισαγγελείς, όσο και το MIT που δεν στάθηκε στο πλευρό του νεαρού. Ό,τι και να έγινε, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο τραγικό…