You know when you used to have no choice but to use Windows XP, either because you couldn’t afford a Mac or you had to use a PC at work? Well, you must remember, then, how annoying it was to have the same bugs and weird glitches happen over and over again; those endless days and nights trying to work on something important when, no matter how many fingers you crossed and cracks in the pavement you avoided, you knew once error message X appeared, crash Y and endless pop-up Z would inevitably follow and there was nothing you or anyone else could do to avoid the inevitable restart / reinstall / dance on one leg chanting, “I’m a little teapot short and stout”.

No amount of closing that self-opening “Something has gone horribly wrong” error box would save all that work you’re still able to look at, but not save. At first you threw tantrums and screamed expletives at the top of your voice, about how Bill Gates was going to “pay for this”, but eventually you just resigned yourself to the fact that it was happening and decided life’s too short to care. “One day”, you said to yourself, “I will own a Mac and all of this will be in the past”.

At one point, when Windows Vista was announced, you hoped beyond hope that all, or at least most of these nightmares would end. But that day came and went with no change. Sure, Vista wore a different perfume to cover the stench and yes, the ‘aero’ interface wasn’t so bad after all. But, underneath it all, was the same pustulating tripe that had ruined your life for the past millennia and, to make it worse, you knew for a fact no-one at Microsoft lost any sleep over it. “This wouldn’t happen if I owned a Mac”, you said. “Just you wait, Steve Ballmer, me and my mate Steve Jobs will show you good and proper, one day… one day!”

And then, it arrived. You magic’d that pay rise at work into Cupertino’s finest export quicker than you could say, “I need it for work” to your wife and “I don’t play games anyway” to your kids. “It’s here!”, you exclaimed. “I can’t believe an actual Apple Mac is in my house and it’s all MINE!!” You unboxed it like a kid at Christmas, pealing back each layer of the delicious packaging; smelling the inside of the box like a wine expert on a major four week bender around the French vineyards.

But wait! What’s this? Four years have passed in the blink of an eye! “Ohh! A new Mac Operating System, OS X Lion is coming out! Yummy, I’ll have me some of that!” you gushed!

Well, how stupid do you feel now? You drank the Kool-Aid and, for a while it refreshed the parts other sugar water can’t reach. But then, like realising in the middle of a stage hypnotist’s comedy act, that while you thought you were eating an Apple, you were really munching an onion, this happened:

Control + Scroll screen zooming randomly turns itself off.

Even basic Spotlight Searches in a window (Command + Shift + F) crash Finder.

Mail crashes all the time.

Safari has been replaced by a pile of turds. When it isn’t refreshing inactive tabs from the network instead of cache, so you lose everything you’re uploading, it’s secretly closing windows for no rhyme or reason when you’re not looking.

iTunes boot time is measured in aeons.

The “Something has crashed, send a report to Apple” window might as well be your Desktop Picture.

Finder periodically decides you don’t need to see all your windows any more.

The list of applications that no longer work, if printed out, would stretch from here to the moon.

Launchpad is pointless. Utterly and completely pointless.

Opening Mission Control is like walking through molasses with cream cheese in your socks. It doesn’t support a second display and the graphics layer tears through the UI like a hammer through porridge.

Fullscreen apps have a habit of just vanishing. They’re running, but they’re not showing.

Video playback in iTunes defaults to fullscreen but the playback controls go missing if you switch to another app without coming out of fullscreen first. Handy.

Command + Control + D pop-over dictionary takes a week to load and mysteriously insists on spinning up all your USB hard drives—as does unmounting all your USB hard drives.

Garage Band now hates you. So does Steam. And Pages. And Photoshop. And Automator. And Call of Duty. And Tweetdeck. Oh and you know how half the reason you put your Mac in your spare room was so you could use FrontRow as a media centre? Yeah, that’s gone now. You can’t do that any more. Sorry. You have to buy an Apple TV.

Question: Most of us would agree, without sounding sycophantic, that the MacCast is one of the premier Mac podcast anywhere on-line, yes? So, in the last, say, two years, how many Mac users who comment here, e-mail Adam and otherwise engage in the extended Apple community on a regular basis, have you heard say something like, “I hope Apple subtly change all the things that are already perfectly fine, before they fix all the things that have been broken since OS X Tiger”?

By way of example: Drag and drop a selection of JPEG files you want to upload to your image hosting service of choice, from the Finder into the Open box in Safari. If the wind is blowing from the North and it’s the second Tuesday of the month, the destination path will change to the location you’re dragging the files from and the selection you want to upload will be highlighted, so all you have to do is click Send and await for the transfer to complete. But, if it’s half past 4 and your second cousin twice removed is called Jennifer, they spring back into Finder and Safari looks at you like, “Pfft, since when have I been able to do that?” So you try again. Same thing. You try a third time. “Oh!”, says Safari. “THAT kind of drag and drop! I thought you were losing your mind, you silly user! Sure, I’ll do that for you!”

It’s just a litany of silly little frustrations, which have always been there, but are now ten times worse. The most frustrating part being, someone, somewhere at the world’s largest computer maker; the richest company in America, if not the world, has signed off on each and every one of these things as if they’re ready for prime time. Senior department heads and top management—Jobs, Ive and Schiller included—the very people who RUN the company with more cash in the bank than the US government—has looked at each of these pointless tweaks and decided they’re good to go!

It beggars belief. They should be paying us to beta test this for them, but because they were so afraid of having to delay it, because it just isn’t ready, we’re expected to tow the party line, nod politely and ramble on about having a slightly different User Interface, as if that somehow makes up for the fact iPhoto still sucks.

I mean, why on earth do I still have to open a music player to sync photos to my phone? And why couldn’t they have done something about that, before they changed the way TextEdit Finds and Replaces text, so it’s now harder to use than it was before?

Goofy scrolling, by default? Really? Let’s put it like this. How many Windows users, with their sloping brows and their smug determination never to switch to Mac, have walked into an Apple retail store, in the last month, idled up to a spare machine and had all their preconceptions about the Mac being esoteric and “weird” confirmed in ONE touch of the upside down mouse?

Why do I now have to click three times to autofill my information on a form in Safari, when before I clicked once?

Why can’t I Command + Shift + L any highlighted text to search for it on Google anymore? Which “genius” thought turning that feature off was a wise move? Yes, I know I can redefine my own shortcut key in System Preferences. No, I don’t think that makes it OK. What does my Dad do when that no longer works? I tell you what he does, he rings me and says, “That bloody Mac you told us to buy keeps going funny! It won’t search Yoogle anymore!”

Simply put, who, at Apple, in the full knowledge of their line manager, went into the source code for Finder and thought, “You know, I really should spend this month figuring out why Finder has been crashing every time you create more than 50 shortcut files at once, ever since OS X Panther, but I think what I’ll do instead is disable the shortcut key that turns the volume up and down by single units instead of ten at a time.”

How is turning features OFF an ‘upgrade’? In what reality is OS X Lion worthy of the Apple name? IT’S A DOWNGRADE! Apple have become the thing they fear the most. They are the new Microsoft and Lion is their Vista. There, I said it.

Oh, sure, you’ll come back at me with some pithy retort about Versions and Autosave and how “awesome” it is to swipe your fingers across a £60-a-pop mouse. But the fact remains, they’ve tinkered with things that weren’t broken and ignored or made worse things that have needed fixing for nearly 10 years. You know it. I know it. We all know it. I think it’s about time we started staying as much out-loud and force Apple to put this thing right as soon as possible.

UPDATE:
Since writing this article OS X Lion 10.7.1 has been released and it does address some of the stability issues with Safari and Mail. I also note that Boxee for Mac is a vast improvement on FrontRow and works well with the Apple Remote Control. I’d also like to thank whoever submitted this to Hacker News, but for the record I do not carry Google ads on this blog.


Πηγή: http://howgoodisthat.wordpress.com/2011/08/20/os-x-lion-apples-vista-moment/

Η Apple είναι βέβαια απρόθυμη να το συζητήσει δημόσια, σίγουρα όμως έχει έτοιμο ένα «σχέδιο διαδοχής» για τη μετά Στηβ Τζομπς εποχή. Όλοι όμως αναρωτιούνται αν αυτή η εποχή θα είναι ανθόσπαρτη όπως το πρόσφατο παρελθόν της εταιρείας.

Ο Τζομπς, εξάλλου, ήταν ο άνθρωπος που έσωσε μια σχεδόν χρεοκοπημένη Apple με την επιστροφή του στα ηνία της εταιρείας το 1996 (απουσίαζε για σχεδόν μια δεκαετία μετά την εκδίωξή του το 1985) και σε 15 χρόνια την κατέστησε τη μεγαλύτερη εταιρεία παγκοσμίως σε χρηματιστηριακή αξία.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Τζομπς είχε την πρώτη και την τελευταία λέξη όσον αφορά το σχεδιασμό των συσκευών και την αίσθηση που δίνουν, πιστεύοντας ότι «η τεχνολογία από μόνη της δεν αρκεί».

«Είναι η τεχνολογία παντρεμένη με τις τέχνες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες αυτό που δίνει αποτελέσματα που κάνουν την καρδιά μας να ξυπνά» είχε δηλώσει πρόσφατα.

Μένει να επιβεβαιωθεί αν οι άνθρωποι που αφήνει πίσω του έχουν εμπεδώσει αυτή τη νοοτροπία.


Mετά τον Στηβ Τζομπς, o Στηβ Τζομπς

Σε πρώτη φάση, ο Τζομπς θα παραμείνει κεντρικό πρόσωπο στην εταιρεία του: Παραιτήθηκε μεν από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, ανέλαβε όμως τη θέση του προέδρου του ΔΣ, οπότε θα συνεχίσει να έχει λόγο στην κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Apple.

Σύμφωνα εξάλλου με το Bloomberg, ο Τζομπς εργαζόταν όλη μέρα στην Apple την Τετάρτη, παρόλο που τις προηγούμενες εβδομάδες παρέμενε κλεισμένος στο σπίτι. Και όπως αναφέρει η ίδια ανώνυμη πηγή, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί το τελευταίο διάστημα.

Εντούτοις, η βρετανική Daily Mail δημοσιεύει μια φωτογραφία όπου ο Τζομπς εμφανίζεται εξαιρετικά αδυνατισμένος, περισσότερο από ποτέ, να προσπαθεί να σταθεί με βοήθεια.

To Bloomberg γράφει επίσης ότι ο Τζομπς θα παραμείνει στο ΔΣ της Disney, στην οποία είχε πουλήσει το επιτυχημένο κινηματογραφικό του στούντιο, την Pixar.


Τιμ Κουκ: νέος πρωταγωνιστής

Κάποια στιγμή, όμως, το εμβληματικό αφεντικό της Apple θα αποσυρθεί εντελώς από την αυτοκρατορία του. Η αγορά, όμως, έχει τα καλύτερα λόγια να πει για τον διάδοχό του, τον Τιμ Κουκ, που ήταν μέχρι σήμερα εκτελεστικός διευθυντής της Apple.

Ο Κουκ, σήμερα 50 ετών, είχε αντικαταστήσει προσωρινά τον Τζομπς όταν το μεγάλο αφεντικό έλειπε σε αναρρωτική άδεια ανά διαστήματα από το 2004 έως το 2011.

Και τα πήγε μια χαρά σε αυτό το διάστημα: ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του iPad και έφερε εξαιρετικά οικονομικά αποτελέσματα, με τη μετοχή της εταιρείας να έχει ανέβει από τα 300 δολάρια στις αρχές του έτους στα 400 περίπου δολάρια σήμερα.

Ο Κουκ έχει εξάλλου στο πλευρό του μια ομάδα οκτώ αντιπροέδρων, ανάμεσά τους κορυφαία ονόματα στη βιομηχανία πληροφορικής, όπως ο Σκοτ Φόρστολ.

Με το iPhone 5 να ετοιμάζεται για λανσάρισμα το φθινόπωρο, και με ένα ακόμα iPad στα σκαριά για του χρόνου, κανένα απρόοπτο δεν προβλέπεται για το προσεχές διάστημα.

Όπως σχολιάζει το BBC, ο Κουκ είναι άριστος γνώστης της αλυσίδας προμηθευτών και της διαδικασίας παραγωγής, καθήκοντα που ακούγονται ανιαρά αλλά παίζουν σημαντικό ρόλό. Ο Κουκ φέρεται να είναι επίσης ο άνθρωπος που αύξησε τα περιθώρια κέρδους για το iPad και τo iPhone.

Σε email που απέστειλε στους εργαζόμενους, o ίδιος διαβεβαιώνει ότι «η Apple δεν πρόκειται να αλλάξει» και πως «τα καλύτερα χρόνια βρίσκονται μπροστά μας».

Σημαντικό ρόλο στην Apple παίζει ακόμα ο Βρετανός σχεδιαστής Τζόναθαν Άιβι, υπεύθυνος για το σχεδιασμό του iMac, του iPhone και του iPad, μεταξύ άλλων.

Σύμφωνα όμως με πρόσφατες φήμες, ο Άιβι εξετάζει το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από την Apple για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Σύμφωνα με τον Guardian, αυτό θα ήταν «ο χειρότερος εφιάλτης για την Apple».


Και κάτι ακόμα

Ένα από τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα είναι το ποιος θα αντικαταστήσει τον Στηβ Τζομπς στη σκηνή κατά τις παρουσιάσεις νέων προϊόντων.

Έχοντας ένα ιδιαίτερο επικοινωνιακό ταλέντο, και επιμένοντας να φορά μπλου τζιν και ένα μαύρο ζιβάγκο, ο Τζομπς είχε το ταλέντο να σαγηνεύει τα πλήθη με τη χαρακτηριστική ατάκα «Και κάτι ακόμα», λίγο πριν παρουσιάσει κάθε νέο, καινοτόμο προϊόν.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Τιμ Κουκ, εξαιρετικά ήπιων τόνων, θα μπορεί να κρατά κι αυτός το κοινό με κομμένη την ανάσα.

Ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για τη σκηνική παρουσία, σίγουρα κάτι θα λείπει πλέον από την Apple... ή μήπως όχι;


Τελικά, ποιος πουλάει, το προϊόν ή ο Τζομπς;

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ανοδική πορεία της Apple οφείλεται στην ανωτερότητα των προϊόντων που επινοεί, σχεδιάζει, κατασκευάζει και προωθεί η εταιρεία παρά στο γεγονός ότι τα παρουσίαζε ο αδιαμφισβήτητα χαρισματικός Τζομπς. Αλλοι πάλι ότι, ο Τζομπς ως CEO είχε ένα χάρισμα: να πουλάει προϊόντα που όλοι ήθελαν αν και δεν τα χρειάζονταν.

Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο Τιμ Κουκ είναι πολλές, καθώς οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Πάντως, τουλάχιστον η Apple θέλει να πιστεύουμε την άποψη που λέει ότι οι ηγέτες φροντίζουν πάντα να περιτριγυρίζονται από ομάδες ισχυρών ταλαντούχων ανθρώπων, που μπορούν να κάνουν τη δουλειά ακόμα και εν απουσία τους.

Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι  αποχώρηση ενός ανθρώπου στον οποίο έχουν προσαφθεί τόσοι χαρακτηρισμοί -έως και για εκκλησία του Τζομπς έχει γίνει λόγος- είναι πάντοτε ομαλή. Για παράδειγμα, η αποχώρηση του Μπιλ Γκέιτς από τη Microsoft, αν και σχεδιάστηκε προσεκτικά και υλοποιήθηκε σταδιακά εντός δύο ολόκληρων χρόνων, τελικά δεν φαίνεται να άφησε πίσω της κάποια ομάδα που διατήρησε την αίγλη της εταιρείας στα επίπεδα που την άφησε ο ηγέτης της, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι οι εποχές και οι προκλήσεις στην αγορά πληροφορικής αλλάζουν, αλλά αυτό συνέβαινε και επί Γκέιτς.


Πηγή: http://tech.in.gr/analysis/article/?aid=1231125636